قدمت این تپهها که گفته میشود به احتمال زیاد یکی از نخستین مناطق مسکونی در فلات مرکزی ایران بوده است بر اساس آزمایش کربن 14 حدودا تا هزاره ششم ق-م به اثبات رسیده است.
تمدن این لایهها نیز مربوط به دوره پیش از سفال و زمان استفاده از ابزار سنگی نظیر: تیغههایی برای بریدن تیغههای کوچک پیکان جهت شکار حیوانات،تبر، سنگ ساب، ماله، چکش، و نوعی ابزار سنگی برای تیز کردن چاقو است.
از تپه دیگری نیز در این منطقه اشیائی از قبیل قیر معدنی، عود، تیغه و اشیاء استخوانی، اشیاء سنگی و پیکرههای گلی یافت شده است.
این محوطه متشکل از دو تپه غربی و شرقی است که تپه غربی دارای آثار دوره نوسنگی بیسفال مربوط به هزاره هفتم یا هشتم قبل از میلاد بوده و تپه شرقی نیز دارای آثار دوره نوسنگی با سفال است که به هزاره ششم قبل از میلاد برمیگردد.
از آنجا که باستانشناسان ژاپنی در این تپههای تاریخی کار باستانشناسی انجام دادهاند، گفته میشود امروزه بخشی از آثار بدست آمده از آن در موزههای این کشور نگهداری میشوند.
نظرات شما عزیزان: